Paar dagen Pokhara 25/09 - 30/09

De vakantie is begonnen.
In Pokhara moest ik eerst op zoek naar een betaalbaar guest house. Na enig zoekn ben ik bij het top lonely guest house beland. Het is net een stukje van het duurdere en luxere gedeelte van Lakeside, de toeristenbuurt van Pokhara. Het guest house is goedkoop en ook niet heel school, maar ik kijk uit over Phewa Tal, het 2e grootste meer van Nepal. Geen slecht uitzicht dus. Er zitten ook 2 gasten, Dan en Marc, voor een langere tijd. Dan is bezig met het maken van een buitenbioscoop naast het guest house. Super vet en het zijn ook allebei hele aardige gasten. Er zit ook nog een moeder met een dochter in het guest house, ook heel aardig. Het meisje is 8 (bijna 9) en ze reist al sinds haar 4e de wereld rond. Ik weet niet precies wat ik er van vind, maar het is wel een heel slim en sociaal meisje.

Ik dacht gelijk goed te beginnen en de volgende dag een wandeling van een paar uur te maken naar de world peace stupa. Sportief en cultureel, kan een dag beter ingedeeld worden? Natuurlijk weet iedereen dat je eigenlijk niet in je eentje door een bos moet gaan lopen, je zou kunnen verdwalen of beroofd kunnen worden. Maar je moet toch leuke dingen doen ook als je alleen bent. Vlak voordat de wandeling het bos in ging kwam er een jongen naar mij toe die me de weg wees. Ik vertrouwde hem al niet helemaal, maar had ook niet echt meer een andere keus. Hij wilde nog wat euro’s met mij wisselen, want losse euro’s kan je niet wisselen in Nepal, prima.
Het eerste kwartier heb ik toch redelijk hard gelopen en vaak achterom gekeken. Niet heel relaxed wandelen zo. Na dik een uur wandelen ging ik me toch afvragen of ik wel goed ging. Als ik het meer rechts van mij hou loop ik in ieder geval een rondje. Opeens hoorde ik boven mij een aantal stemmen. Snel door de bossen omhoog gelopen en ja hoor daar was de Stupa. Fijn ik heb het gehaald.
Een klein ding over het hoofd gezien. De stupa was gesloten doordat er landslides waren geweest, kak! Dan maar wat drinken met uitzicht over de Pokhara vallei. Een gids die daar was vertelde, nadat we alle bloedzuigers hadden verwijderd met zout, dat de jongen onderaan de berg inderdaad wel eens mensen beroofd en dat ik dus redelijk veel geluk heb gehad.
Hierna heb ik een andere route terug genomen en ben ik nog bij the Devi’s falls geweest. Hele teleurstellende waterval. Hij verdwijnt helemaal de grond in dus je ziet er vrij weinig van.

De volgende dag ben ik met Marc, Semma en Jade (allemaal uit het guest house) op zoek gegaan naar een zwem rivier. Niet gevonden wel een leuk verfrissend stroompje waar ik met Jade een mooie dam heb gebouwd waardoor we daarna een lekker fris bad hadden.
’s Avonds was er in Lakeside een festivalletje om het toerisme te vieren. Dit was wel heel erg slecht en ik was er ook snel op uitgekeken. Wel leuk geprobeerd om daar een festival voor te starten.




De volgende dag dacht ik nog even voor school een museum te bezoeken. Het internationaal mountain museum klinkt best vet toch? hup In de lokale bus naar het museum. In de bus kijken ze toch een beetje raar op als zo’n blonde jongen de bus in komt die eigenlijk niet eens kan staan omdat hij te lang is. Het museum is zag er erg indrukwekkend uit, van buiten. De verwachtingen waren hoog. Je komt binnen en nog steeds begint het indrukwekkend. Het blijft Nepal, dus het museum was vooral een foto met een vragenlijst met antwoorden ernaast. Na een uurtje was mijn concentratie dus wel weg. Dan gaan we maar kijken met de bril van Meester Jorrit. Wat kan er leuker in dit museum? Hoe kan het aantrekkelijk worden voor kinderen? En wat kan ik gebruiken voor lessen? Uiteindelijk was het dus nog een hele leerzame dag.

De laatste dag in Pokhara ben ik voor school gaan schrijven. Je merkt tijdens het schrijven hoeveel je eigenlijk doet en dat je alles wil vertellen. Ben daar dus uiteindelijk best lang mee bezig geweest. Vandaag heb ik weer hetzelfde probleem met deze waarbenjij.nu
Uiteindelijk moest ik van mijzelf toch nog iets anders doen en heb ik de bus naar het niet toeristische deel van Pokhara gepakt. Leuk om geen een andere toerist te zien en alle dingen zijn hier een stuk goedkoper. Zelfs met de super-toerist-prijsverhoging scheelt het best veel.
In de avond hebben we de buitenbioscoop getest met het nieuwe menu en een leuke kinderfilm. Het is echt heel erg leuk om zo een film te kunnen kijken, super romantisch.
Denk dat dit wel een hele relaxte leuke plek gaat worden waar ik nog vaak terug ga komen, ookal zit ik niet meer in dat guest house.

De volgende dag ging ik terug naar het dorp om het Dhesain festival met de familie te vieren. Dat wilde zij graag en het leek mij ook wel een mooie ervaring om het grootste festival van Nepal in een Nepalese familie mee te maken.