Dashain, Tibetan Monastry 01/10 -08/10

Toen ik aankwam bij de familie waren er een paar nieuwe zussen en een broer. De hele familie bij elkaar. Ze waren het huis aan het schilderen. Dat wil zeggen dat de vrouwen het huis aan het schilderen waren. Ik wilde wel helpen en heb dus ook een beetje geholpen met het schilderen.

De volgende dag was het begin van de belangrijkste dagen. Het festival duurt 10 dagen, waarvan de laatste 3 / 4 dagen het belangrijkst zijn. Er wordt gevierd dat Durja, de god van Nepal in de tijd van de goden 10 dagen in gevecht was met de slechte goden en op de 10e dag won hij.
In de ochtend was nog weinig te merken van het festival. Het belangrijkste is volgens mij het samen zijn met de familie. Ik wist dus niet zo goed wat ik moest doen. We zouden naar een tempel gaan, maar niemand had zin. Gelukkig wilde Mijash, mijn 12 jarige broertje, wel met mij mee. De wandeling was 2 uur de berg op. Heel mooi, je hebt continue uitzicht zoals je dat niet vaak ziet. Onderweg zijn we nog een gigantische schommel van bamboe, een ping, tegengekomen. Blijkbaar is dit ook iets speciaals voor dit festival.
Uiteindelijk merkte je dat je steeds dichterbij de tempel kwam. Dit merkte je doordat er steeds meer onthoofde geitjes die waren geofferd naar beneden getild zag worden.
De tempel was eigenlijk heel klein en ik mocht niet naar binnen omdat ik geen hindoe ben. Er was wel een man die mij het een en ander over Kaskikot, de plaats van de tempel, en het festival wilde uitleggen.
Nadat Mijash en ik een aantal geitjes onthoofd hebben zien worden en even van een 360 graden uitzicht konden genieten zijn we weer terug gelopen. Ik blijf me verbazen over de zieke natuur die je hier om je heen ziet.

De volgende ochtend werd ik om 7 uur wakker gemaakt door de familie: ‘Brother wake up! Come come!’ Wat is er? Waarom al die haast?
Ik mocht natuurlijk niet missen dat de speciale geit uit de hoge Himalaya onthoofd en ontleed werd. Het was niet het lekkerste om mee wakker te worden, maar ik vond dat ik het als vleeseter ook wel allemaal moest zien. Ik zal jullie de details bewaren, voor wie wil heb ik een filmpje en heel veel foto’s van het hele proces.
Na 3 uur was de hel geit klaar en konden we hem eindelijk gaan eten. En natuurlijk eet je geit als onderdeel van de Dal Bhat. Je kan zeggen wat je wil over dit ritueel maar geit is lekker zeg. De rest van de dag werd er eigenlijk niets speciaals meer gedaan. Het is dan toch wel heel eenzaam. Iedereen praat Nepalees en jij zit er een beetje tussen. Ook als je een boek gaat lezen voelt het niet goed. Je hebt dan het gevoel dat je meer moet mengen met het gezin.

De laatste dag is het belangrijkst. Dan krijg je Thika van alle ouderen. Je krijgt dan rijst in iets roods op je voorhoofd gedrukt, een bloemetje in je haren en wat goede wensen. Hierna geef je een klein beetje geld. Dit deden we eerst met onze eigen familie. Daarna waren er veel foto’s en was het wel leuk om te zien dat iedereen net zo enthousiast is als dat wij met sinterklaas en zijn zwarte pieten zijn. Hierna ga je langs bij alle huizen van het dorp en doe je eigenlijk precies hetzelfde. Na een paar huizen en een aantal hapjes werd mij verteld dat ik misschien beter terug kon gaan omdat het toch hetzelfde bleef.
Daarna werd mij ook verteld dat er in de avond niemand thuis zou zijn alleen opa en oma, zij spreken geen Engels. De rest ging naar de familie van Jyoti, de moeder van het huis.

Het leek mij niet zo’n goed idee om daar in het huis te gaan zitten en niks te kunnen doen. Ik ging dus terug naar Pokhara. Iedereen raadde het af omdat alle bussen vol zouden zitten. Met een beetje bezwaard gevoel ben ik het toch gaan proberen. Voor dat ik bij de bus was had ik een lift op de motor naar Pokhara geregeld. We reden helemaal niet snel, de kilometerteller gaf nul aan.
In het guest house waren nog steeds dezelfde mensen. We hebben even lekker met zijn allen ergens gegeten. Daarna wilde ik eigenlijk nog een biertje drinken, maar na 1 seconden op mijn bed te hebben gezeten met ik in een diepe slaap geraakt.

De volgende dagen heb ik even lekker rustig gedaan. Eindelijk naar de Blues bar geweest. Die had ik een keer gezien en het zag er leuk uit. Ik kon het daarna alleen niet meer vinden. Was heel leuk. Een bandje, een biertje en mensen die wel even lekker konden kletsen. Was leuk. Heb hier hel interessante mensen ontmoet. Mensen die helemaal lyrisch waren over India, een paar mensen die net terug waren van een trek, een Indiër, nog wat vrijwilligers en ga zo maar door. Het leuke was dat ik bijna alle mensen de volgende dag ook wel weer ergens in Pokhara tegenkwam. Het is een klein wereldje.

De volgende dag ben ik naar een nieuw guest house gegaan. Deze kost 200 ruppees (+- 1,60€) en het is nog schoner ook. Er waren hier een groep fietsers, allemaal stelletjes, die vanuit Portugal naar Iran waren gefietst, vanuit daar naar Nepal gevlogen en hier ook een tijd hadden rondgefietst (Gijssie, leuk idee?)

De laatste dag in het dorp ben ik naar een tibetan village gegaan. Hier ontmoete ik de tibetaan Phintsok Yongyal. Een oudere man die een beetje aan mister myjagi, die van karate kid, deed denken. Hij filosofeerde ook heel erg, denk ik. Zijn Engels kon ik niet echt verstaan, maar hij had telkens van die hele erge denk stiltes en probeerde daarna iets heel diepzinnigs te zeggen. Of die indruk kreeg ik.
Hij is met mij meegegaan naar de monastry. Hier was een van de 5 secties van de Dalai Lama een toespraak aan het houden. Het zag er heel indrukwekkend uit. Super veel mensen die op de grond zaten te luisteren. Monniken die water uitdeelde omdat het zo warm was. Soms werd er opeens iets in koor gezegd. Het was heel tof om zo te zien. Wel weer jammer dat je er dan niks van verstaat.
Ik ben daarna een stuk terug gaan lopen zodat ik en duik kon nemen in de wild water rivier. De plek waar ik ging zwemmen was een beetje afgelegen. Er waren alleen 2 Nepalese vrouwen die het heel grappig vonden dat ik daar ging zwemmen. Dat doen toeristen niet. Het was echt een super mooie plek. Het begon ook net heldere lucht te worden. Hierdoor was ik een heerlijke verfrissende duik aan het nemen met uitzicht op de toppen van de Himalaya. Jammer genoeg werd de rust opeens vertoord door 2 raft boten die op die plek gingen aanleggen.

De volgende dag moest ik weer terug naar het dorp. Dit is nu toch wel met enige tegenzin. Wat ga ik in het dorp doen? Hopelijk kan ik deze week een beetje mijn draai op de school vinden en kan ik echt iets gaan doen.