Pokhara en family ontmoeten
Blijf op de hoogte en volg Jorrit
17 September 2014 | Nepal, Pokhara
De busrit is een heel avontuur. Ze scheuren 8 uur lang door de bergen. Waar ik zou denken dat inhalen voor een bocht niet slim is denken ze hier dat dat best nog wel even kan. Als je toetert weten ze ook wel dat je inhaalt.
Toch veilig aangekomen in Pokhara. Ik zat hier in hotel Greenland. Heel centraal, mooi, schoon en alleen. Ik ben hier geen fan van hotels. Je zit dan zo alleen in je kamer en kan hier niet makkelijk mensen ontmoeten om iets mee te gaan doen.
In Pokhara ben ik 3 dagen gebleven. Ik heb deze 3 dagen elke dag een aantal uur Nepali taal lessen gehad. Dit is moeilijk! Nepali lijkt op geen van de talen waar ik ooit iets van heb geleerd. Je begint dus vanaf 0 met het leren van deze taal. De lessen waren erg leuk. Mijn talenleraar Prem is een hele aardige vent. Heel vrolijk en heeft veel plezier in het lesgeven. Tafeltennissen om het tellen te leren werkte voor mij ook best wel goed. Prem is ook de coördinator van de Maya foundation ,de stichting waarmee ik hier ben.
Na de lessen ben ik vooral gaan rondlopen in Pokhara. Lakeside is de super toeristische straat. Hier zijn overal barretjes, restaurants, hotels en guest houses. Ik vind dit nu allemaal prima, want hierdoor is het ook heel makkelijk contact te maken met wat westerse mensen.
De Nepalezen zijn ook erg spraakzaam en geïnteresseerd. Na de taallessen was ik een lekkere lassi gaan drinken bij de meest crappy tent die ik aan het Phewa Lake, het meer van Pokhara, kon vinden. Het was een afdakje met daaronder een tafel en een plaats met fruit. De yoghurt moest ook nog gehaald worden, want ze konden het niet koud houden. De zaak was van een zoon en zijn vader en ze hadden het zelf gebouwd. Hele aardige mensen met wie ik ook het net geleerde Nepali kon oefenen. Ze vinden het erg leuk als je het in Nepali probeert, maar spreken vaan wel in het Engels terug. Alle jongere en kleine kinderen spreken redelijk goed Engels.
Doordat ik hier ook een beetje ziek ben geworden heb ik niet zo heel veel van Pokhara kunnen zien. Heb wat rondgelopen, maar nog niet zoveel sightseeing gedaan. Geen haast, ik heb nog meer dan 4 maanden.
Zaterdag 20 september ben ik naar het dorp Adhikaridanda gegaan om mijn familie te ontmoeten. Na een uur met de taxi, ook weer een heel avontuur. Kwam ik aan bij de host family. Jyothi, de moeder, Opa, Oma en de 4 kinderen waren thuis. Ik kreeg gelijk thee en wat te eten. Super aardige mensen. Heel vriendelijk.
Het huis is heel basic, maar nog best een prima huis van klei. Ik heb een eigen kamer, maar dat zegt niet dat je privacy hebt. De rest ligt in de kamer naast je een er zitten een paar planken tussen de 2 kamers.
Ik vroeg me deze eerste dag wel af hoe ik dit moet gaan aanpakken. Wat verwachten zij dat ik doe? En hoeveel vrijheid heb ik zelf? Alleen Jyothi, Hari en Midas spreken een redelijk woordje Engels, dus je verstaat niks van de onderlinge gesprekken.
Morgen de eerste schooldag, ben benieuwd!
Toch veilig aangekomen in Pokhara. Ik zat hier in hotel Greenland. Heel centraal, mooi, schoon en alleen. Ik ben hier geen fan van hotels. Je zit dan zo alleen in je kamer en kan hier niet makkelijk mensen ontmoeten om iets mee te gaan doen.
In Pokhara ben ik 3 dagen gebleven. Ik heb deze 3 dagen elke dag een aantal uur Nepali taal lessen gehad. Dit is moeilijk! Nepali lijkt op geen van de talen waar ik ooit iets van heb geleerd. Je begint dus vanaf 0 met het leren van deze taal. De lessen waren erg leuk. Mijn talenleraar Prem is een hele aardige vent. Heel vrolijk en heeft veel plezier in het lesgeven. Tafeltennissen om het tellen te leren werkte voor mij ook best wel goed. Prem is ook de coördinator van de Maya foundation ,de stichting waarmee ik hier ben.
Na de lessen ben ik vooral gaan rondlopen in Pokhara. Lakeside is de super toeristische straat. Hier zijn overal barretjes, restaurants, hotels en guest houses. Ik vind dit nu allemaal prima, want hierdoor is het ook heel makkelijk contact te maken met wat westerse mensen.
De Nepalezen zijn ook erg spraakzaam en geïnteresseerd. Na de taallessen was ik een lekkere lassi gaan drinken bij de meest crappy tent die ik aan het Phewa Lake, het meer van Pokhara, kon vinden. Het was een afdakje met daaronder een tafel en een plaats met fruit. De yoghurt moest ook nog gehaald worden, want ze konden het niet koud houden. De zaak was van een zoon en zijn vader en ze hadden het zelf gebouwd. Hele aardige mensen met wie ik ook het net geleerde Nepali kon oefenen. Ze vinden het erg leuk als je het in Nepali probeert, maar spreken vaan wel in het Engels terug. Alle jongere en kleine kinderen spreken redelijk goed Engels.
Doordat ik hier ook een beetje ziek ben geworden heb ik niet zo heel veel van Pokhara kunnen zien. Heb wat rondgelopen, maar nog niet zoveel sightseeing gedaan. Geen haast, ik heb nog meer dan 4 maanden.
Zaterdag 20 september ben ik naar het dorp Adhikaridanda gegaan om mijn familie te ontmoeten. Na een uur met de taxi, ook weer een heel avontuur. Kwam ik aan bij de host family. Jyothi, de moeder, Opa, Oma en de 4 kinderen waren thuis. Ik kreeg gelijk thee en wat te eten. Super aardige mensen. Heel vriendelijk.
Het huis is heel basic, maar nog best een prima huis van klei. Ik heb een eigen kamer, maar dat zegt niet dat je privacy hebt. De rest ligt in de kamer naast je een er zitten een paar planken tussen de 2 kamers.
Ik vroeg me deze eerste dag wel af hoe ik dit moet gaan aanpakken. Wat verwachten zij dat ik doe? En hoeveel vrijheid heb ik zelf? Alleen Jyothi, Hari en Midas spreken een redelijk woordje Engels, dus je verstaat niks van de onderlinge gesprekken.
Morgen de eerste schooldag, ben benieuwd!
-
06 Oktober 2014 - 21:42
Rene:
ha jorrit, waar blijven de foto's?
We wachten met smart. Groet, renr -
06 Oktober 2014 - 22:45
Kirsten:
superleuk om te lezen. -
06 Oktober 2014 - 22:46
Kirsten:
weten we ook eindelijk hoe die plaats heet waar je zit, is Schiedam toch makkelijker te onthouden -
08 Oktober 2014 - 10:24
Marijn:
Leuk verhaal broertje! Als je terug bent, maak ik je in met tafeltennis, mag je in het Nepalees tellen hoeveel punten ik voor sta:)! Kusjezus -
10 Oktober 2014 - 10:42
Lysette:
Super leuk om je verslag te lezen Jorrit. Laat alles maar lekker op je af komen en geniet van elk moment.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
